250 Milyon Yıl Sonra Dünya’nın %92’si Yaşanmaz Hale Gelebilir

Yapılan Araştırmalara Göre, 250 Milyon Yıl İçinde Yüzeyin %92’si Memeliler İçin İkamet Edilemez Hale Gelebilir

Yüzeyin Büyük Bir Kısmı Çoraklaşabilir

Bilim insanları, 250 milyon yıl içinde Dünya’nın %92’sinin memeliler için yaşanmaz hale gelebileceğini tahmin ediyor. Bu felaket senaryosu, Dünya’nın kara parçalarının birleşerek süperbir kıta oluşturması, yanardağ faaliyetlerini artırması ve karbon dioksit seviyelerini yükseltmesi sonucunda meydana gelebilir.

Gelecekte Dünya’nın Kaderi

Şu anda Dünya, mevcut kıtalarının sürekli hareket ettiği bir süperkıta döngüsünün içinde olduğuna inanılıyor. Son süperkıta olan Pangaea, yaklaşık 200 milyon yıl önce parçalandı. Bir sonraki süperkıta ise Pangaea Ultima olarak adlandırılıyor ve Atlas Okyanusu küçülürken birleşmiş Afro-Avrasya kıtasının Amerika’ya çarpma sonucunda yaklaşık 250 milyon yıl içinde ekvatorda oluşması bekleniyor.

Kara Parçaları Çöl Haline Gelebilir

Yeni süperkıtanın iklimini modellendiren İngiltere’nin Bristol Üniversitesi’nden Alexander Farnsworth ve ekibi, Pangaea Ultima’nın büyük bir kısmının 40 °C’nin üzerindeki sıcaklıklara sahip olacağını ve bu nedenle memeliler için yaşanmaz hale geleceğini buldular. Kara parçaları birleşip sonra ayrıldıkça, kıtalar “atmosfere büyük miktarda CO2 püskürecek” diyor Farnsworth ve bu da gezegeni ısıtacak.

Okyanustan uzakta, süperkıtanın ortasındaki bölgeler “çok özelleşmiş memeliler dışında” yaşanamaz çöllere dönüşecektir diyor Farnsworth. Bu, atmosferden CO2’yi uzaklaştıran silikanın okyanuslara yıkanma miktarını da azaltacaktır.

Artan Güneş Radyasyonu

Artan güneş radyasyonu daha fazla ısınmaya neden olacaktır. Güneş, Pangaea Ultima’nın oluştuğu sırada tahminen yüzde 2.5 daha parlak olacak, çünkü yıldız daha fazla hidrojen yakmış ve çekirdeğini küçültmüş, nükleer füzyon hızını artırmış olacak.

En kötü senaryoda, CO2 seviyeleri şu anki seviyelerin iki katına çıkarak 1,120 parça/milyon seviyesine ulaşırsa, gezegenin yüzeyinin sadece %8’i – sahil ve kutup bölgeleri – çoğu memeliler için yaşanabilir olacak, ki bu şu anki %66’ya kıyasla oldukça düşük bir orandır.

Farnsworth, bu durumun bir kitlesel yok oluşa yol açacağını söylüyor. “Bu sadece memeliler için değil, bitki örtüsü ve diğer yaşam türleri için de geçerli olabilir. Sonucu tahmin etmek zordur. Diğer kitlesel yok oluşlarda yeni bir türün genellikle hakim olduğunu görüyoruz.”

İnsanların Hayatta Kalma İhtimali

Pangaea Ultima’nın çevresel değişikliklere dayanabilecek bazı memeli yaşam formlarının hayatta kalma ihtimali olduğunu belirten Davies, “Hepsi nesli tükenir mi bilinmez, ama tek sonuç değil” diyor. Pangaea Ultima’nın nerede oluşacağı kesin değil. Farnsworth’un modellemesi, sıcak tropik bölgelerde birleşeceğini varsayar, ancak diğer senaryolar, Kuzey Kutbu’nun üstünde oluşabileceğini ve yaşamın daha iyi bir şekilde ayakta kalabileceği daha soğuk koşullara yol açabileceğini öne sürüyor.

Davies, Pangaea ve diğer önceki süperkıtaların büyük iç çöllere sahip olduğu konusunda bazı kanıtlar olduğunu söylüyor ve bu da yaşanabilir kara parçalarının alanını azalttı ve nesillerin tükenmesine yol açtı. “Buna benzer şeylerin yaklaşık 200 milyon yıl önceki son Triyas yok oluş olayında da olduğunu görüyoruz” diyor.

Eğer insanlar hala 250 milyon yıl içinde varlarsa, Farnsworth, onların bu değişikliklere uyum sağlama yolları bulabileceğini, Dünya’nın 1965 bilim kurgu romanı Dune’a benzediği bir gelecek hayal ediyor. “İnsanlar daha çok çöl ortamlarında uzmanlaşır mı, gece yaşar mı, yoksa mağaralarda mı kalır?” diye soruyor. “Eğer bu gezegenden ayrılıp daha yaşanabilir bir yer bulabilirsek, o daha tercih edilebilir olurdu.”

Ancak her şey karamsarlık değil gibi görünüyor. Davies, “Geçmişte kitlesel yok oluşlar yaşandı ve gelecekte de yaşanacak” diyor. “Sanırım yaşam bunu atlatacaktır. Sadece biraz karanlık bir dönem gibi görünüyor.”

Bizi takip edin: