TUSAŞ, saldırının 1’inci yıl dönümünde şehitlerini anıyor

Son gelişmeleri kaçırmamak için Google News sayfamızı takip edin. Butona tıkladıktan sonra açılan sayfanın sağ üst tarafında yer alan yıldızlı "Takip Et" simgesine dokunmanız yeterlidir. Takip Et

İnsansız hava araçları ANKA ve AKSUNGUR, taarruz helikopteri ATAK, genel maksat helikopteri GÖKBEY, temel eğitim ve hafif kara saldırı uçağı HÜRKUŞ, ileri seviye jet eğitim uçağı HÜRJET ve milli muharip uçak KAAN gibi projelerin geliştirilip üretildiği TUSAŞa, 23 Ekim 2024 tarihinde gerçekleştirilen terör saldırısının üzerinden 1 yıl geçti. 16 bin kişinin çalıştığı TUSAŞ merkez yerleşkesinde vardiya değişimi sırasında düzenlenen saldırıda makine mühendisi Zahide Güçlü Ekici (36), kalite kontrol görevlisi Cengiz Coşkun (49), teknisyen Hasan Hüseyin Canbaz (28), güvenlik görevlisi Atakan Şahin Erdoğan (40) ve taksi şoförü Murat Arslan (44) şehit oldu, 22 kişi ise yaralandı.

ÇIKINCA ÇİÇEĞİ BEN ALIRIM DEDİ

TUSAŞ yerleşkesinde saldırının 1inci yıl dönümü öncesi şehitler için anıt yaptırıldı. Şehit olan TUSAŞ çalışanlarının yakınları, aradan geçen 1 yıl sonra DHAya konuşarak, duygularını anlattı. Makine mühendisi Zahide Güçlü Ekicinin eşi makine mühendisi Yalçın Ekici, Balıkesir Üniversitesi Makine Mühendisliği bölümünde öğrenciyken 2005 yılında tanışıp, okuldan sonra evlendiklerini, bir kızları olduğunu söyledi. Yalçın Ekici, saldırının evliliklerinin 14üncü yıl dönümünde gerçekleştiğini anlatarak, “Evlilik yıl dönümleri gibi şeyleri Zahide çok önemsemez normalde. Ama özellikle geçtiğimiz sene ilginç bir biçimde beklentisi olduğunu düşünmüştüm. Bir yere çıkacak mıyız gibi sorular sormuştu. Ben de bir yere rezervasyon yaptırmıştım. Sabah bir yerden organize edip çiçek gönderdim. Ona yemek rezervasyonumuzu söyledim. Ece ile gidelim, Eceyi hayatta bırakmam dedi. O sabah çiçeği gönderdikten sonra çiçeğin gittiğine dair bildirim gelince ona haber verdim. Toplantıdaydı, ben çıkınca kendim alırım dedi. En son konuşmamız da buydu” diye konuştu.

MELEK GİBİYDİ

Yalçın Ekici, eşinin helikopter projelerinde çalıştığını söyleyerek, “GÖKBEY üzerinde çalışıyordu. Ana işi yurt dışından tedarik ettiğimiz parçaları yerli ve milli imkanlarla ürettirip entegre etmekti. GÖKBEY helikopterinde belli başlı çok önemli kritik ürünlerin yerleştirilmesinde Zahidenin önemli bir payı oldu. Bu projeleri çocuk gibi heyecanlı anlatıyordu. Zahidenin kendi başına yürüttüğü 4-5 tane özel projesi vardı. Üniversitede 62 kişilik sınıfta, 2 kız öğrenci vardı sadece; biri Zahideydi. Erkek egemen dünyada başarılı olan, hiç pes etmeden çalışan, çok mücadeleci biriydi. Ekip ruhuna çok değer verirdi. Kızımız Ece 6 yaşında lenfoma atlattı. Kızımızın saçları uzundu. Ecenin hastalığını öğrenmeden kısa bir süre önce, bağışçı olarak kızımızın saçlarını kestik. O saçları bağışladık, onunla bir peruk yapılsın kanser hastalarına diye. Sonra başımıza böyle bir hastalık geldi. Tabii aile olarak çok etkilendik, çok yıprandık. Çok genç yaşta kaybettik Zahideyi ama hayatında o kadar acıyı ve mutluluğu yaşadı ki sanki dolu dolu ve çok hızlı yaşadı gibi düşünüyorum. Kızımızın hastalığından sonra da; LÖSEVe, KAÇUVa sürekli yardım etti. Herkese elindekinin son kuruşuna kadar yardım eden bir insandı. Melek gibiydi” ifadelerini kullandı.

TUSAŞ ÇOK KIYMETLİ BİZİM İÇİN

Saldırı günü eşinin şehit olduğu haberini hastaneye gidince öğrendiğini belirten Yalçın Ekici, “Ara ara konuştuğumuzda, cenazemiz nasıl olacak, kaç kişi gelecek, arkamızdan dua eden olacak mı? diye sorgulardı. Türk insanın kanında var belki. Olaydan sonra birçok polis ve asker, Biz bu kadar çatışmalara girdik, biz başaramadık ona nasip oldu şehadet dedi. Bir kadın olarak şehit olabilmek, şehitlik mertebesine erişmek çok değişik bir duygu. HÜRKUŞ, test uçuşunu kızımız Ecenin çizdiği resim ile yaptı. O resmi Zahidenin iş yerindeki masasından aldık. Kızımız Ece 3 yaşındayken çizmişti. Ecenin de en büyük hayali HÜRKUŞ pilotu olmak. Sayın Cumhurbaşkanımızın Zahidenin ismini helikopterin üzerine imzalaması, HÜRKUŞun üzerinde Ecenin yaptığı resmi görmek beni ve Eceyi çok mutlu etti. TUSAŞ çok kıymetli bir şirket bizim için. Bu olay bizim TUSAŞa bakış açımızı ya da duygumuzu değiştirmiyor. Bu bağın Ece bazında korunmasını çok istiyoruz. Bizim bu saatten sonra tek istediğimiz onların anılması ve unutulmaması, bir yerlerde isimlerinin yaşatılması. Biz çok güzel zamanlar geçirdik; ama insana yetmiyor, keşke daha fazla zaman geçirseydik” dedi.

BİR ARKADAŞINI KURTARMIŞ

TUSAŞ’ta kalite kontrol görevlisi şehit Cengiz Coşkunun diş hekimi eşi Aysan Coşkun ise, eşiyle 2010 yılında tanışıp, 2 yıl sonra evlendiklerini ve bir çocukları olduğunu söyleyerek, “Cengiz, TUSAŞa 2010 yılının başında başlamış. İlk başta F-16 teknisyeni olarak çalışmaya başlamış. Herkesin yardımına koşan, her zaman güler yüzlü, yaşamayı çok seven biriydi. Oğlumuz Alaza çok düşkündü. Cengiz işini seviyordu ve işinden kaynaklı çok da titiz biriydi. Hayatı dolu dolu yaşamayı seviyordu iş haricinde. Olayın olduğu gün de iş yerinden bir arkadaşını kurtarmış, cenazede söyledi arkadaşı. Arkadaşına yere yatmasını söylemiş. O ayağından vurulmuş sadece ve ‘Cengiz abi giderken beni de kurtardı’ dedi. Her hafta, bazen haftada 2 gün mezarını ziyaret ediyorum” diye konuştu.

YAPTIĞI İŞTEN GURUR DUYARDI

Şehit teknisyen Hasan Hüseyin Canbazın ağabeyi Ali Canbaz da kardeşinin 6 yıl TUSAŞta çalıştığını anlatarak, “Hava araçlarındaki yapısal parçaların üretimi üzerinde çalışıyordu. Mesleğini oldukça seven bir kişiydi. Ülkemizin savunmasına katkıda bulunduğunun bilincinde olduğu için mesleğinden ve yaptığı işten her zaman gurur duyardı. O günden bu yana 1 yıl geçti. Bu 1 yılın her saniyesi bize 1 yıldan daha uzun geldi. Aldığımız her nefeste, attığımız her adımda, gözlerimizi her kapatıp açtığımızda aklımızın bir köşesinde Hasan vardı. Olaydan yaklaşık 3 ay önce eşinin görmüş olduğu rüya için benim vefatım biraz ses getirir Cano, kalabalık olur cevabını vermişti. Biz şehitlerimizi kaybettik sanıyoruz; ama onlar sadece dokunamadığımız bir yere geçtiler ve her zaman bizim yanımızdalar. Bugün biz bu hikayede olmayan sessiz kahramanlarımızı anıyoruz” dedi.

GURUR DUYUYORUM

Şehit güvenlik görevlisi Atakan Şahin Erdoğan’ın eşi Pınar Erdoğan ise “Kızlarımız babalarına çok düşkündü, onsuzluğa o yüzden alışamadık galiba. TUSAŞ’ta 17 yıldır çalışıyordu, son görevi güvenlik vardiya amiriydi. Bir gün sonra küçük kızımın doğum gününü kutlayacaktık. Asansöre beraber bindik işe yolladım 14.00’te, ‘seni çok seviyorum’ dedi, sarıldık gitti. Biz her gün öyle ayrılırdık. Atakan çok gözü karaydı. Biz yanında olsak bile, kızım kucağında olsa bile bırakır o çatışmaya giderdi o yüzden keşkem yok, gurur duyuyorum kocamla, tabii kızlarım da babalarıyla gurur duyuyor. Acımızın tarifi yok ama bu gururun da tarifi yok” dedi.

Son gelişmelerden ilk siz haberdar olmak için bizi takip edin.