Türkiye
Karikatürleriyle yaşama bağlandı
![](https://r.songelisme.com/2025/01/karikaturleriyle-yasama-baglandi-504383-son-gelisme-scaled.jpg)
![](https://r.songelisme.com/google-news-icon.png)
Hava Kuvvetlerinde albay olarak görev yapan Kutay Bilgihan Atabayın hayatı, 2010 yılında tatil için gittiği Erciyes Dağından dönerken değişti. Eşi Hatice Atabay (57) ve şimdilerde doktora öğrencisi olan kızı Azra Atabayın (29) içinde bulunduğu, Atabayın kullandığı araç, Erciyes Dağı yolunda buzda kayarak uçuruma yuvarlandı. Kazanın ardından omurilik felci geçiren Atabay, tekerlekli sandalyeye mahkum oldu. Omurgasında yüzde 90 hasar bulunan ve boynundan aşağısını hiç hissetmeyen Atabay, aradan geçen 15 yılda eşinin desteğiyle ellerini kısmen kullanmaya ve yürüteç ile adım atmaya başladı. Sol eliyle karikatürler çizen Atabay, İzmir Büyükşehir Belediyesi ev sahipliğinde 3 de sergi açtı.
HERKESİN YAŞADIĞINI GÖRÜNCE RAHATLADIM
Hayatında bir dönüm noktası olan yaÅŸadığı talihsiz kazayı anlatan Kutay Bilgihan Atabay, “Kızımın isteÄŸi üzerine kayak için gittiÄŸimiz Erciyes Dağından Kayseriye doÄŸru dönerken yol buzluydu. YavaÅŸ hareket ediyorduk. Karşıdan bir araba geliyordu. Araba hafif hafif kaymaya baÅŸladı. Yaklaşık 30 metrelik uçurumdan düştük. O düşme anında kızım ve eÅŸim de yanımdaydı. Kaza boyunca ÅŸuurumuz kaybolmadı. O anları tamamen yaÅŸadık. Araba durduÄŸunda herkesin yaÅŸadığını görünce rahatladım. Fakat o esnada sadece boynumu hareket ettirebildiÄŸimi fark ettim. Bir acı hissetmiyordum” dedi.
Havanın kararmak üzere olduÄŸunu ve tesadüfen yoldan geçen bir kurtarma aracının kazaya tanıklık ettiÄŸini kaydeden Atabay, “Hemen yolu açtılar, kısa sürede hastaneye gittik. Böyle olmam beni üzdü fakat eÅŸime ve kızıma bir ÅŸey olmaması sevindiriciydi. Onlar da yaralandı. EÅŸimin sırtında 19 çivi var. Kızım en az hasarla atlattı. Fakat o dönemde daha 14 yaşında olduÄŸu için çok etkisinde kaldı” diye konuÅŸtu.
KASLARIMI ÇALIŞTIRMAK İÇİN KALEM TUTMAYA BAŞLADIM
Kazadan sonra boynundan aÅŸağısının tamamen felç olduÄŸunu dile getiren Atabay, uzun bir tedavi süreci geçirdiÄŸini söyleyip, “Omurgamda yüzde 90 hasar oluÅŸtu. O andan itibaren sadece boynumu oynatabiliyordum. Boynumdan bir ameliyat geçirdim. Zamanla uygulanan terapilerle hasar, yüzde 46ya kadar geriledi. Elimi, ayağımı kullanmaya baÅŸladım. Walker ile yürümeye baÅŸladım” dedi. Bu süreçte gençlik yıllarına dayanan çizim yeteneÄŸini bir kez daha keÅŸfeden Kutay Bilgihan Atabay, “Çizim, Harp Okulunda, yatılı okuduÄŸum zamanlarda da beni rahatlatan bir ÅŸeydi. Taklit çizimler yapıyordum. Çizimlerim bir ÅŸey yaratmaya yönelik deÄŸildi. Ama kazanın ardından ellerimi kullanamıyordum, oturamıyordum. Bu süreç iki yıl sürdü. Daha sonra fizyoterapistler parmak kaslarım için yazı yazmamı istedi. Kaslarımı çalıştırmak için kalem tutmaya baÅŸladım” diye konuÅŸtu.
BÄ°R ÅžEYLER YAPMANIN MUTLULUÄžUNU YAÅžIYORUM
Atabay, “Normalde saÄŸ elimi kullanıyordum. SaÄŸ elimle bir ÅŸeyler çizmeye baÅŸladım. Ama çok çocuksuydu. Sol elimdeki parmaklarıma daha çok hakim olduÄŸumu görünce sol elime yöneldim. Åžimdi sol elimle çiziyorum. Genelde portre yapıyorum. Daha önce vücut da çalışıyordum, sonra sadece kafa yapmaya baÅŸladım. Sol elimle çizim yapmaya baÅŸlayınca bir tipi sadece bir kez çizebilmeye baÅŸladım. Bütün kafalar hep farklı. Ä°stesem de aynısını yapamıyorum. Bu hoÅŸuma da gitti. Åžu ana kadar çizdiÄŸim tüm kafalar birbirinden farklı. Sayısı belki bin tane vardır. ÇizdiÄŸim kafayla bütünleÅŸiyorum. O gülüyorsa ben de gülüyorum, aÄŸlıyorsa aÄŸlıyorum. Ortamdan tamamen kopup, kağıdın içerisine giriyorum. Bir ÅŸeyler yapmanın mutluluÄŸunu yaşıyorum” dedi.
KENDİNİ HİÇ BIRAKMADI, HAYATTAN VAZGEÇMEDİ
Kızı Azra küçükken ona masal yerine mitolojik hikayeler anlattığını belirten Kutay Bilgihan Atabay, daha sonra bu hikayeleri resmetmeye başladığını söyledi. Bir çocuğun gözünden çizdiği karikatürleri bir araya getiren Atabay, Mit Misal Masal isimli bir de kitap çıkardı. Atabayın 32 yıllık hayat arkadaşı emekli kimya öğretmeni Hatice Atabay da şunları söyledi:
“Bizim için yeni bir hayat baÅŸladı. BaÅŸka bir dünyaya geçtik. Zordu ama aile bütünlüğünü saÄŸlamak için çok çabaladım. Beraber savaÅŸtık. Bir sabah uyanınca eÅŸim bana Bu bir kabus mu? dedi. Çünkü yattığı yerin karşısında üniformaları duruyordu. Ters psikoloji yaparak, Hayır bu bir kabus deÄŸil, kabusumuz kazada kızımızı kaybetmek olurdu dedim. O çok azimliydi. Kendini hiç bırakmadı, hayattan vazgeçmedi. Doktorlar, onun bu haline hayret ediyor. Sevgiyle iyileÅŸti.”
![](https://r.songelisme.com/2021/04/songelisme-e1619686428439.png)