Karikatürleriyle yaşama bağlandı

Son gelişmeleri kaçırmamak için Google News sayfamızı takip edin. Butona tıkladıktan sonra açılan sayfanın sağ üst tarafında yer alan yıldızlı "Takip Et" simgesine dokunmanız yeterlidir. Takip Et

Hava Kuvvetlerinde albay olarak görev yapan Kutay Bilgihan Atabayın hayatı, 2010 yılında tatil için gittiği Erciyes Dağından dönerken değişti. Eşi Hatice Atabay (57) ve şimdilerde doktora öğrencisi olan kızı Azra Atabayın (29) içinde bulunduğu, Atabayın kullandığı araç, Erciyes Dağı yolunda buzda kayarak uçuruma yuvarlandı. Kazanın ardından omurilik felci geçiren Atabay, tekerlekli sandalyeye mahkum oldu. Omurgasında yüzde 90 hasar bulunan ve boynundan aşağısını hiç hissetmeyen Atabay, aradan geçen 15 yılda eşinin desteğiyle ellerini kısmen kullanmaya ve yürüteç ile adım atmaya başladı. Sol eliyle karikatürler çizen Atabay, İzmir Büyükşehir Belediyesi ev sahipliğinde 3 de sergi açtı.

HERKESİN YAŞADIĞINI GÖRÜNCE RAHATLADIM

Hayatında bir dönüm noktası olan yaşadığı talihsiz kazayı anlatan Kutay Bilgihan Atabay, “Kızımın isteği üzerine kayak için gittiğimiz Erciyes Dağından Kayseriye doğru dönerken yol buzluydu. Yavaş hareket ediyorduk. Karşıdan bir araba geliyordu. Araba hafif hafif kaymaya başladı. Yaklaşık 30 metrelik uçurumdan düştük. O düşme anında kızım ve eşim de yanımdaydı. Kaza boyunca şuurumuz kaybolmadı. O anları tamamen yaşadık. Araba durduğunda herkesin yaşadığını görünce rahatladım. Fakat o esnada sadece boynumu hareket ettirebildiğimi fark ettim. Bir acı hissetmiyordum” dedi.

Havanın kararmak üzere olduğunu ve tesadüfen yoldan geçen bir kurtarma aracının kazaya tanıklık ettiğini kaydeden Atabay, “Hemen yolu açtılar, kısa sürede hastaneye gittik. Böyle olmam beni üzdü fakat eşime ve kızıma bir şey olmaması sevindiriciydi. Onlar da yaralandı. Eşimin sırtında 19 çivi var. Kızım en az hasarla atlattı. Fakat o dönemde daha 14 yaşında olduğu için çok etkisinde kaldı” diye konuştu.

KASLARIMI ÇALIŞTIRMAK İÇİN KALEM TUTMAYA BAŞLADIM

Kazadan sonra boynundan aşağısının tamamen felç olduğunu dile getiren Atabay, uzun bir tedavi süreci geçirdiğini söyleyip, “Omurgamda yüzde 90 hasar oluştu. O andan itibaren sadece boynumu oynatabiliyordum. Boynumdan bir ameliyat geçirdim. Zamanla uygulanan terapilerle hasar, yüzde 46ya kadar geriledi. Elimi, ayağımı kullanmaya başladım. Walker ile yürümeye başladım” dedi. Bu süreçte gençlik yıllarına dayanan çizim yeteneğini bir kez daha keşfeden Kutay Bilgihan Atabay, “Çizim, Harp Okulunda, yatılı okuduğum zamanlarda da beni rahatlatan bir şeydi. Taklit çizimler yapıyordum. Çizimlerim bir şey yaratmaya yönelik değildi. Ama kazanın ardından ellerimi kullanamıyordum, oturamıyordum. Bu süreç iki yıl sürdü. Daha sonra fizyoterapistler parmak kaslarım için yazı yazmamı istedi. Kaslarımı çalıştırmak için kalem tutmaya başladım” diye konuştu.

BİR ŞEYLER YAPMANIN MUTLULUĞUNU YAŞIYORUM

Atabay, “Normalde sağ elimi kullanıyordum. Sağ elimle bir şeyler çizmeye başladım. Ama çok çocuksuydu. Sol elimdeki parmaklarıma daha çok hakim olduğumu görünce sol elime yöneldim. Şimdi sol elimle çiziyorum. Genelde portre yapıyorum. Daha önce vücut da çalışıyordum, sonra sadece kafa yapmaya başladım. Sol elimle çizim yapmaya başlayınca bir tipi sadece bir kez çizebilmeye başladım. Bütün kafalar hep farklı. İstesem de aynısını yapamıyorum. Bu hoşuma da gitti. Şu ana kadar çizdiğim tüm kafalar birbirinden farklı. Sayısı belki bin tane vardır. Çizdiğim kafayla bütünleşiyorum. O gülüyorsa ben de gülüyorum, ağlıyorsa ağlıyorum. Ortamdan tamamen kopup, kağıdın içerisine giriyorum. Bir şeyler yapmanın mutluluğunu yaşıyorum” dedi.

KENDİNİ HİÇ BIRAKMADI, HAYATTAN VAZGEÇMEDİ

Kızı Azra küçükken ona masal yerine mitolojik hikayeler anlattığını belirten Kutay Bilgihan Atabay, daha sonra bu hikayeleri resmetmeye başladığını söyledi. Bir çocuğun gözünden çizdiği karikatürleri bir araya getiren Atabay, Mit Misal Masal isimli bir de kitap çıkardı. Atabayın 32 yıllık hayat arkadaşı emekli kimya öğretmeni Hatice Atabay da şunları söyledi:

“Bizim için yeni bir hayat başladı. Başka bir dünyaya geçtik. Zordu ama aile bütünlüğünü sağlamak için çok çabaladım. Beraber savaştık. Bir sabah uyanınca eşim bana Bu bir kabus mu? dedi. Çünkü yattığı yerin karşısında üniformaları duruyordu. Ters psikoloji yaparak, Hayır bu bir kabus değil, kabusumuz kazada kızımızı kaybetmek olurdu dedim. O çok azimliydi. Kendini hiç bırakmadı, hayattan vazgeçmedi. Doktorlar, onun bu haline hayret ediyor. Sevgiyle iyileşti.”

Son gelişmelerden ilk siz haberdar olmak için bizi takip edin.